Ervaring Marieke (34 jaar)

Acht jaar geleden kreeg ik een ongeluk waarbij ik mijn bovenbeen brak. Ik kreeg een pen in mijn bovenbeen en de volgende dag al begon de fysiotherapie. Erg gedreven begon ik aan de revalidatie, ik wilde zo snel mogelijk weer lopen. Het hele proces zou tussen de 6 en 8 maanden duren, mijn streven was 6. Eigenlijk ging de revalidatie erg voorspoedig, maar 1 keer heb ik een goede terugval gehad en liep ik weer een dag met krukken. Er zijn toen foto’s gemaakt maar daarop was eigenlijk niet veel te zien. Ik bleef eigenlijk maar pijn houden in mijn knie, niet zo zeer dat ik niet kon functioneren, maar ik moest me wel aanpassen. Veel lopen, springen, lang fietsen was er eigenlijk niet meer bij, ik heb dit meerdere malen aan mijn arts en fysiotherapeut verteld, maar dat zou vanzelf minder worden.

Toen ik klaar was met mijn revalidatie stond ik op een feestje de kletsen toen iemand achter mij me riep. Voordat ik het wist lag ik met pijn in mijn knie op de grond. Ik kon niet meer op mijn been staan, en dus maandag gelijk naar de huisarts. Die heeft mijn been in de meest vreemde posities gedraaid maar eigenlijk deed niks zeer. Ik werd door gestuurd naar het ziekenhuis, daar kreeg ik eerst foto’s en als daar niets op te zien zou zijn een MRI, wanneer dat niets zou opleveren een kijkoperatie. Op de foto’s waren wel wat beschadiging te zien, maar eigenlijk werd daar snel overheen gestapt. Opnieuw naar het ziekenhuis voor een MRI, na twee weken kwam de uitslag maar ook daar kwam niets uit wat de pijn kon verklaren. Dus dan de kijkoperatie dacht ik, maar dat zou in mijn geval niet helpen…??? (was het budget op of zo?) Ik moest maar geen yoga lessen meer doen want dat zou slecht zijn voor me knie, hardlopen en tennissen op harde ondergrond moest ik ook maar niet meer doen. Het laatste wat er werd gezegd… “leer er maar mee leven”.

Daar sta je dan, 34 jaar inmiddels 5 jaar lang constant pijn in je knie, en af en toe val je om…. Leuk vooruitzicht!.

Ik wist dat ik het hier niet bij zou laten, maar wat de volgende stap was wist ik niet. Mijn zwager vertelde mij over Nick en dat hij misschien wel iets voor me kon doen. Ik heb het een beetje afgehouden wan ik kon me niet voorstellen dat een masseur iets in mijn situatie kon doen. Maar hij bleef maar aandringen, en om er maar vanaf te zijn heb ik een afspraak gemaakt.

Na mij verhaal gedaan te hebben, is Nick gaan kijken. Nog geen 5 minuten later had hij het gevonden. Hij deed een uitgebreid onderzoek en hij bewoog mijn knie op zo’n manier dat de tranen in mijn ogen sprongen van de pijn. Dat was ook niet helemaal de bedoeling, maar hij was wel de enige die het had gevonden, dit was de pijn die niemand kon vinden.

Verder was mijn bovenbeen ter plaatse van de breuk keihard, ook dit had ik gemeld aan chirurg en fysiotherapeut maar ook hier kreeg ik geen antwoord op. Nick verklaarde waardoor dit kwam en meteen die eerste afspraak heeft hij dat weg gemasseerd, ik wist niet wat me overkwam. Na ongeveer 10 behandelingen was mijn klacht bijna niet meer aanwezig: Ik kreeg nog het advies mee om steunzolen aan te laten meten. Een jaar later ging ik skiën zonder pijn, ik kan nu weer wandelen, fietsen, tennissen zonder pijn.

Hier kan ik WEL mee leven!